غزل ۲۴
http://shereno.com/file.php?id=564990
ذهن ، تاریک است ومارا می کند باخویش دمساز
ننگریمش تا که روشن ، می شویم با آن هم آواز
وهمِ دیرینی ست آری ، درسرِ مجموع انسان
با "رسالت" هم نبگشودند طلسم خود از آغاز
انکه او در می نورد د شاعر:ناظمی معزآبادی اصغر
|